Na stronie tej przedstawiamy Państwu, naszym Czytelnikom sylwetki osób, które swoją działalnością i dotychczasowymi osiągnięciami wpisują się na honorową listę współczesnych Europejczyków rozumiejących wyzwania, jakie przed nami wszystkimi stawia dokonująca się transformacja gospodarcza, cywilizacyjna i kulturowa Polski, Europy i świata.

Oto oni:

Marian Marek Przybylski

Cała dotychczasowa droga zawodowa Mariana Marka Przybylskiego związa­na jest z Poznaniem i Wiel­kopolską, a w szczególno­ści z mediami oraz szeroko rozumianym życiem pu­blicznym regionu i Pozna­nia. Jego działania daleko jednak wykroczyły poza te­ren Wielkopolski, a wiele przedsięwzięć zyskało wy­miar ogólnopolski, a na­wet europejski. Marian Marek Przybylski pochodzi z Poznania. Stu­diował na poznańskiej Akademii Rolniczej i na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza - technologię rolno-spożywczą, filozofię i dzienni­karstwo. Już w czasie stu­diów zajmował się działal­nością publiczną i pracą w mediach. Jak sam mówi, bardzo duży wpływ na jego życie wywarła aktywność w Zrzeszeniu Studentów Polskich (ZSP) oraz praca w prasie studenckiej („UD", „Politechnik", „Stu­dent"), a także działalność w Klubie Dziennikarzy Stu­denckich.

Marian Marek Przybylski, absolwent Akademii Rolni­czej w Poznaniu, a później także Podyplomowego Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, podjął etato­wą pracę w redakcji „Gło­su Wielkopolskiego" w październiku 1970 roku. Pracował w dziale ekonomiczno-rolnym, gdzie szybko awansował na zastępcę kierownika, a potem kierownika tego działu. W styczniu 1990 roku zo­stał wybrany przez zespół dziennikarski na redaktora naczelnego „Głosu Wielko­polskiego".

Z inicjatywy nowego szefa redakcji na zebraniu ze­społu 7 czerwca 1990 ro­ku powołano Dziennikar­ską Spółdzielnię Pracy, która w ramach prywatyza­cji redakcji otrzymała 18 procent udziałów w nowo powołanym wydawnictwie prywatnym oraz prawo do tytułu „Głos Wielkopol­ski". Prezesem spółdzielni jej założyciele wybrali Ma­riana Marka Przybylskiego. l marca 1991 roku władze spółdzielni podpisały umo­wę o wejściu w skład no­wego wydawcy dziennika, którym została Oficyna Wydawnicza Głos Wielkopolski spółka z o. o. Ponadto jej udzia­łowcami zostali: firma szwajcarska LAKO Indu­strie Consulting AG, „Ko­ral" Spółka z o. o., zawie­rająca kapitał poznańskiej „Solidarności" i Piotr Voelkel z Poznania.

W wydaniu z 4 mar­ca 1991 roku po raz pierwszy ukazała się stop­ka informująca, że wydaw­cą dziennika jest Oficyna Wydawnicza Głos Wielkopolski, której preze­sem jest Marian Marek Przybylski, jednocześnie redaktor naczelny „Głosu Wielkopolskiego". Redaktorem naczelnym „Głosu Wielkopolskiego" Marian Marek Przybylski był przez prawie trzynaście lat - do 25 lutego 2003 roku, kiedy to jako prezes Oficyny Wydawniczej Głos Wielkopolski na stanowi­sko redaktor naczelnej po­wołał redaktor Helenę Czechowską, dotychczasową szefową dodatku sobot­niego „Świat Rodzinny".

Od l kwietnia 2003 roku - po przystąpieniu Oficyny Wydawniczej Głos Wielko­polski do grupy prasy re­gionalnej „Polskapresse", będącej częścią składową Verlagsgruppe Passau

- Marian Marek Przybylski został prezesem spółki po­wiązanej z grupą „Polska­presse" Oficyny Wydawni­czej Wielkopolski, wydają­cej zarówno „Głos Wielko­polski", jak i „Gazetę Po­znańską". Na tym stanowi­sku pracował do 27 czerw­ca 2005 roku. Tak więc Marian Marek Przybylski szefował wydawnictwom prasy poznańskiej nieprze­rwanie przez czternaście lat i niemal trzy miesiące.

Pod kierownictwem Maria­na Marka Przybylskiego „Głos Wielkopolski" prze­żył najbardziej dynamicz­ny i pomyślny rozwój w swojej ponad sześćdzie­sięcioletniej historii. Mottem wszystkich przedsię­wzięć były pomysły Maria­na Marka Przybylskiego, zmierzające do poszukiwa­nia oryginalnych sposo­bów wyróżniania się gazety oraz pokazywania, że także po­za stolicą kraju można re­alizować znaczące projek­ty i pomysły prasowe wyróżniające „Głos" na tle innych dzien­ników.

Nie tylko w kronikach prasoznawczych odnotowano jedyną w swoim rodzaju w Polsce inicjatywę orga­nizowania „Obiadów w Głosie". Podczas tych spotkań, prawie zawsze w siedzibie redakcji, po­cząwszy 1992 roku w swo­bodnej wymianie zdań na różne tematy uczestni­czyli prominentni goście świata polityki, gospodar­ki i kultury -z kraju i zagra­nicy. Łącznie odbyło się ponad 200 takich spo­tkań. (Na podstawie noty w Wydaniu Specjalnym Głosu Wielkopolskiego )

Marian Marek Przybylski, pełni obecnie funkcję prezesa zarządu Instytutu Edukacji Europejskiej (IEE), który założył w Poznaniu Wyższą Szkołę Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa (WSNHiD). Marian Marek Przybylski jest także obok Piotra Voelkela założycielem IEE. WSNHiD prowadzi studia na pięciu kierunkach, zatrudnia blisko 200 pracowników. Mieści się w specjalnie zaprojektowanym budynku i gromadzi zbiory polskiej sztuki współczesnej. Marian Marek Przybylski pozostaje też inwestorem w branży medialnej. Jest największym prywatnym udziałowcem w Wielkopolskiej Telewizji Kablowej oraz poznańskiego Radia Kiss FM.

Z czego ludzie
w Polsce żyją...

Nie więcej niż 1,9 tys. zł na rękę. To zarobki armii blisko stu tysięcy urzędników w całej Polsce. Pracownicy sądów, prokuratur, muzeów i bibliotek z zazdrością patrzą nawet na obecne pensje nauczycieli. Nauczyciele, taksówkarze, niepełnosprawni, rolnicy, górnicy. Lista grup społecznych czy zawodowych zapowiadająca kolejne protesty stale się wydłuża. Tuż obok są ci, którzy strajkować na razie nie będą, choć też pracują w budżetówce. I bardzo często zarabiają zdecydowanie mniej niż nauczyciele.

Żądanie 1000 zł podwyżki netto to dla nich czysta abstrakcja. Dziś w ciągu miesiąca muszą wyżyć za niewiele większe pieniądze. Jak wynika z szacunków money.pl, w Polsce blisko 100 tys. pracowników administracji publicznej nie dostaje właśnie więcej niż 2 tys. zł na rękę. Takie zarobki ma na przykład profesor  doktor nauk humanistycznych w jednym z małopolskich ważnych   muzeów. Podobnie zarabiają często ci, którzy dbają o codzienną obsługę prokuratur i sądów.

- Czasy myślenia o instytucjach publicznych jakobardzo  dobrym pracodawcy ostatecznie minęły bezpowrotnie. Dziś nie ma nawet chętnych do pracy. A ludzie nawet nie myślą o wakacjach, dokształcaniu się, zakładaniu rodziny. Nie mają za co. Nie stać ich często nawet na kredyt - mówi money.pl Andrzej Rybicki, przewodniczący Sekcji Muzeów i Instytucji Ochrony Zabytków NSZZ Solidarność.

I żartuje, że w Polsce wciąż wiele osób pracuje dla idei. Bo pieniędzy z tego nie ma żadnych. - Nie podpalimy opon, nie rozrzucimy narzędzi, nie wyciągniemy kilofów, nie zablokujemy ulic i nie będziemy blokować autostrad - mówi Andrzej Rybicki. - Pracownicy kultury nigdy nie sięgną po takie metody walki o zarobki, bo nie mają takich możliwości. Najczęściej mamy jedną broń: śmiech przez łzy. Możemy powtarzać w kółko, że bibliotekarz nie wyżywi rodziny książkami, a muzealnik eksponatami. Możemy tylko powtarzać, że od lat czujemy się po prostu dziadami - dodaje.