W Biocentrum Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu 4 stycznia 2020 roku współpracownicy wraz z władzami rektorskimi UPP, przedstawiciele poznańskiej społeczności akademickiej, uczniowie i przyjaciele uczcili jubileusz 70. rocznicy urodzin i 48-lecia pracy naukowej prof. dr. hab. Ryszarda Słomskiego, kierownika Katedry Biochemii i Biotechnologii Wydziału Rolnictwa i Bioinżynierii UPP. Obchody rozpoczęły się od prezentacji sylwetki profesora. Profesor Ryszard Słomski związany jest z Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu od 1992 roku, jednocześnie będąc zastępcą dyrektora ds. naukowych w Instytucie Genetyki Człowieka PAN w Poznaniu, biegłym sądowym z zakresu genetyki człowieka oraz specjalistą z zakresu genetyki laboratoryjnej. Kierownik Katedry Biochemii i Biotechnologii Wydziału Rolnictwa i Bioinżynierii UPP jest w kraju pionierem badań DNA dla potrzeb diagnostycznych oraz prekursorem upowszechnienia diagnostyki molekularnej. (Na zdjęciu Dostojny Jubilat – prof. dr hab. Ryszard Słomski ).

Prof. dr. hab. Ryszard Słomski, jako pierwszy wykonał badania z zakresu odcisku genetycznego (DNA fingerprinting, 1987) i amplifikacji DNA metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR, 1989). Obecnie zajmuje się diagnostyką molekularną chorób genetycznych, charakterystyką nowych genów człowieka, biotechnologią, badaniami medyczno-sądowymi i badaniem DNA z wykopalisk.

Składając życzenia rektor UPP prof. dr hab. Jan Pikul podkreślił znaczący dorobek naukowy i organizacyjny profesora jako wybitnego przedstawiciela poznańskiego środowiska naukowego. Profesor Słomski jest autorem 17 książek oraz ponad 300 prac naukowych, promotorem 30 przewodów doktorskich oraz 104 prac magisterskich. Uczestniczył w realizacji 44 projektów badawczych. Wykształcił ponad 1000 uczestników 25 edycji Szkół Letnich. Był delegatem PAN i rządu na Konferencjach ONZ w Genewie o zakazie stosowania broni biologicznej i toksykologicznej. Przebywał na stażach naukowych na Uniwersytetach Chicago, Illinois, Harvard i Getyndze. ( Uroczystość Jubileuszu zgromadziła w Auli wielu naukowców z poznańskich uniwersytetów, oraz studentów Profesora )

Prof. dr. hab. Ryszard Słomski wygłosił wykład okolicznościowy, będący prezentacją monografii, opracowanej z okazji jubileuszu, pod tytułem „Dziedzictwo, oświadczenie, nauka” Wydawnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

Podczas uroczystości nastąpiło również wręczenie prof. Słomskiemu medalu 100-lecia Uniwersytetu Poznańskiego oraz statuetki Honorowego Hipolita wraz z nadaniem Godności „Lidera Pracy Organicznej”. Uroczystość Jubileuszowa była okazją do podziękowań za lata współpracy i codziennie doświadczaną twórczą atmosferę współdziałania, o czym najlepiej świadczy motto jubilata brzmiące: „Wiele nauczyłem się od moich nauczycieli, więcej od kolegów, najwięcej od mych uczniów”. Podczas uroczystości Dyplom Godności Lidera Pracy Organicznej oraz Statuetkę Honorowego Hipolita wręczł Dostojnemu Jubilatowi Prezydent Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego – dr Marian Król ( na zdjęciu  z lewej ).Gratulujemy! (Źródło:Rzeczniczka Prasowa UPP)  

Od Redakcji: W styczniu 2020 roku honorowy korespondent i członek Rady Programowej naszego portalu EuroPartner -  prof. dr multi Mirosław Matyja został mianowany profesorem na Uniwersytecie Selinus w Bolonii we Wloszech. Gratulujemy! A poniżej publikujemy wywiad radiowy jakiego Kurierowi Polskiemu w Chicago ( USA)  w połowie grudnia 2019 roku udzielił prof. Matyja. Jego rozmówcą był red. Marek Bober. Mimo upływu trzech miesięcy od publikacji tego wywiadu w Kurierze, cała jego treść jest całkowicie aktualna. Red. Marek Bober rozpoczął rozmowę z Profesorem od pytania o sytuację w Wielkiej Brytanii: Panie Profesorze, Partia Konserwatywna odniosła w Wielkiej Brytanii największe zwycięstwo od czasów Margareth Thatcher. W. Brytania raczej na pewno wyjdzie z UE. Jakiej polityki gospodarczej należy się zatem spodziewać?

Prof. Mirosław Matyja: Panie Redaktorze, po raz pierwszy po referendum z 2016 r., dalsze działania związane z Brexitem wydają sie oczywiste i wręcz nieuniknione. Wielka Brytania wychodzi wiec z Unii – to sa fakty. Po wyjściu czeka Wielką Brytanię rok intensywnych negocjacji z Unią, aby ustalić przyszły modus vivendi, zanim skończy się uprzednio uzgodniony okres przejściowy. Wiele będzie zależeć w tym procesie od postawy Unii Europejskiej. Dotychczas Unia stawiała na maksymalne korzyści dla swojej strony, zachęcana słabością bylej premier T. May i ostrym podziałem w brytyjskim parlamencie. Teraz, w obliczu wyniku wyborów, Unia musi mieć świadomość, że tamta taktyka się wyczerpała i musi obrać bardziej ugodowe stanowisko. I tu jest szansa dla przyszlej polityki gospodarczej Wielkiej Brytanii.

Ale można też zadać inne pytanie – co Unia Europejska będzie wolała: dobre relacje z Wielką Brytanią… czy raczej jej słabośc gospodarcza? Jeśli w okresie przejściowym nie zostanie wynegocjowany ostateczny układ, zostaną zerwane wszelkie specjalne więzi między Unią a Wielką Brytanią, a relacje przejdą na zwykłe międzynarodowe warunki. Zalózmy jednak, ze wszystko przejdzie po mysli Borisa Johnsona. Wówczas Wielka Brytania gospodarczo bedzie funkcjonowac jak Szwajcaria. Dojdzie do licznych bilateralnych umów miedzy Brytyjczykami i Unia. Bedzie to kłopotliwe, długotrwałe, ale możliwe. Poza tym Wielka Brytania, podobnie jak Szwajcaria, nie bedzie platnikiem netto w ramach Unii, bo nie bedzie nalezec do tego ugrupowania. W tym ukladzie istotne jest, aby Londyn ustawil się korzystnie miedzy USA i UE – balansując umiejętnie miedzy tymi frontami. Z czasem rowniez wielka finansjera światowa wróci do Londynu. Przypomnijmy, ze Nowy York, Singapur i Zurych również nie należą do Unii i prosperuja świetnie, jako potegi finansowo-giełdowe. Nikt w Europie nie jest zainteresowany slaboscią gospodarczą Wielkiej Brytanii. Dlatego dojdzie szybko do bilateralnych ukladow handlowych i celnych. I dla przypomnienia: Norwegia równiez znajduje się poza UE, a prosperuje bardzo dobrze. O jednym się tu zapomina – Wielka Brytania może i powinna przystąpić do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Norwegia, Islandia, Liechtenstein). Wowczas wzmocniłaby znacznie to ugrupowanie i zyskała korzysci w stosunkach z Unia Europejską.

Red. Marek Bober: Czy inne państwa członkowskie EU będą chciały w najbliższej przyszłości wyjść z EU? Czy być może bardziej będą chciały wyjść ze strefy euro?

Prof. Mirosław Matyja: Brexit to przede wszystkim sygnał dla instytucji unijnych: trzeba się skupić na odbudowaniu zaufania obywateli do projektu europejskiego - po to, aby inne panstwa nie kopiowaly Wielkiej Brytanii. Nie zapominajmy jednak, że za Brexit odpowiedzialne są przede wszystkim elity polityczne i eurosceptyczne media, które od lat prowadziły nagonkę na Unię Europejską i obarczały ją winą za niedostateczna integrację europejska. Wielu Brytyjczyków zagłosowało głównie przeciwko napływowi imigrantów, którzy rzekomo zabierają im pracę i wykorzystują nadmiernie system opieki socjalnej.
Brytyjskie referendum -  nie da się ukryć - dodało optymizmu siłom eurosceptycznym w innych państwach członkowskich, które będą wywierały presję na swoje rządy, aby te zorganizowały podobne referenda. To, czy będziemy mieli do czynienia z efektem domina, będzie w dużym stopniu zależało od przebiegu negocjacji Wielkiej Brytanii z Unią Europejską. Bruksela musi zdecydowac, jak najlepiej podejść do negocjacji o wyjściu Wielkiej Brytanii z UE? Próba ulgowego potraktowania i zaoferowanie uprzywilejowanego statusu Brytyjczykom mogą spowodować, że inne państwa członkowskie będą chciały powielić ten model. Stąd już niedaleka droga do dezintegracji europejskeigo ugrupowania. Z drugiej strony jakakolwiek próba ukarania Brytyjczyków może sprowokować inne siły eurosceptyczne. Brexit rodzi wiec obecnie pytanie o przyszłość całego projektu europejskiego i o jego kształt. W najbliższym czasie wewnątrz instytucji unijnych może dojść (i zapewne dojdzie) do napięć; nie tylko w kontekście tego, jak podejść do negocjacji z Wielką Brytanią, ale też w jakim kierunku zmierza Unia Europejska. Z drugiej strony, Brexit pokazal , jak ciezko jest opuścic Unie Europejska – ten proces trwa juz 3.5 roku. A wyjście ze strefy euro? To troche inna sprawa – mianowicie gospodarcza i monetarna. Myślę, że żadne panstwo nie zdecyduje sie na ten połowiczny krok, tzn. opuszczenie strefy euro i jednoczesne pozostanie w Unii. To nie miałoby przeciez sensu w obecnej sytuacji międzynarodowej/unijnej.

Red. Marek Bober: Czy w najbliższych np. 5 latach należy spodziewać się konfliktu wojennego w Europie? Poza oczywiście konfliktem rosyjsko-ukraińskim i rosyjsko-gruzińskim.

Prof. Mirosław Matyja: Tak napiętej sytuacji na świecie nie było od wielu lat. Konflikt zbrojny według wielu ekspertów staje się coraz bardziej realnym zagrożeniem. A ostatnie napięcia między Iranem i USA tylko potęgują niepokój. Poza tym wielka niewiadoma jest Rosja z jej mocarstwowymi zapędami. Niepewna jest rowniez sytuacja w Hiszpanii na linii Barcelona – Madryt, a także przyszłość Irlandii Północnej. Musimy też przyznać, że Ukraińcy prowadzą politykę mało odpowiedzialną wobec Polski. Od wielu lat słyszymy o roszczeniach terytorialnych Ukrainy wobec Polski. Władze w Kijowie co prawda nie wystąpiły oficjalne z roszczeniami do rządu Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże „na własnym podwórku” robili i robią już znacznie mniej przyjazne gesty wobec Polski. Już pomijam fakt nazywania ulic i placów imieniem ludzi, którzy bestialsko mordowali całe polskie rodziny. Do tego – niestety, zdążyliśmy już nieco przywyknąć, ale nadal wygląda to jak nieudolna prowokacja. Pozostaje tylko pytanie, po co Ukraina to robi.

Red. Marek Bober: Czy w przypadku wojny możemy zatem liczyć na naszych sojuszników z NATO?

Prof. Mirosław Matyja: Wcale nie jestem o tym przekonany, że w razie zagrożenia wszystkie kraje Paktu Północnoatlantyckiego posłałyby Polsce na pomoc swoje wojska. Państwa takie, jak Francja czy Włochy mają swoje interesy z Rosjanami. Ponadto drugie pod względem wielkości państwo NATO czyli Turcja jest wątpliwym sojusznikiem. Turcja na pewno nie będzie walczyc z Rosją, ponieważ zbyt wiele łączy obecnego przywódcę Turcji z Putinem.

Red. Marek Bober:  Czemu PiS zawdzięcza  sukces wyborczy?

Prof. Mirosław Matyja: Szef PiS Jarosław Kaczyński zawdzięcza wyborcze sukcesy nie tylko połączeniu idei nacjonalizmu z państwem socjalnym, lecz przede wszystkim przemyślanej długofalowej strategii. PiS w drugim etapie swojej kadencji wymienił premier Beatę Szydło na Mateusza Morawieckiego, by przekonać do siebie umiarkowany elektorat – to było dla PiS bardzo dobre posuniecie. Ton stał się bardziej umiarkowany – zarówno w polityce wewnętrznej, jak i za granicą. PiS przeobraził się z partii agresywnej na ugrupowanie umiarkowane i wybieralne. Poza tym PiS posiada bardzo nowoczesną i przemyślaną strategię politycznej komunikacji – w przeciwieństwie do opozycji.

Red. Marek Bober: Dlaczego? Dzięki monopolowi na największe media w panstwie i oczywiscie na skutek monopolu sprawowanej władzy w państwie.

Prof. Mirosław Matyja: Liderzy PiS zdali sobie sprawę, że aby wygrać wybory, muszą w zupełnie nowy sposób mobilizować elektorat. Odpowiedź na pytanie, jak to zrobić, wynikała oczywiście z badań. Kombinacja szczegółowych badań jakosciowych oraz ilościowych (sondaży) dotyczących konkretnych tematów sprawiła, że PiS było w stanie wyodrębnić kluczowe grupy tematyczne, w ramach których zachęcało do głosowania. Dlatego partia ta mogła zawczasu przygotować odpowiednie rozwiązania – na podstawie tego, co mówili ludzie i co wynikało z precyzyjnych, rozbudowanych badań tematycznych.
Grupami elektoratu, rozpracowywanymi przez PiS byli np. emeryci, inną – młodzi ludzie bez sprecyzowanych preferencji partyjnych, jeszcze inną – kobiety z małych i średnich miast. Dla każdej grupy przygotowano propozycje, jak np. rozszerzenie programu 500+ czy obniżenie podatków dla młodych. Później sprawdzono w badaniach, czy i jak te propozycje mogą zostać przyjęte przez wyborców.

Wprowadzenie w życie tzw. piątki Kaczyńskiego, ogłoszonej w lutym 2019r., rozłożono w czasie tak, by niektóre jej elementy zadziałały juz w wyborach do Parlamentu Europejskiego, a inne – jak pakiet dla młodych czy 500+ na każde dziecko – przyniosły efekty w jesiennych wyborach do Sejmu i Senatu. PiS regularnie sprawdzało też regularnie skalę poparcia. Pod koniec kampanii były to sondaże przeprowadzane codziennie. Oczywiście ich wyniki nie były kolportowane poza bardzo ścisłym kręgiem osób, tak by nie zdemobilizować potencjalnych wyborcow. Poza tym, PiS po analizie kampanii samorządowej w 2018 r. odkryło, że problemem jest mobilizacja elektoratu w ostatnich dniach przed głosowaniem. Dlatego w sztabie partii powstało specjalne „call center", którego celem była dodatkowa mobilizacja struktur w konkretnych okręgach wyborczych tuz przed wyborami. Wygrane wybory do PE potwierdzily sukces strategiczny PiS, ktore jednak nie spoczelo na laurach i prowadzilo swoja strategie dzialania konsekwentnie do ostatnich dni przed wyborami.I wreszcie trzeba przyznac, że opozycja pomogła PiS-owi – dlatego, że sama prowadziła chaotyczną kampanie i była skłócona.

Red. Marek Bober: Panie Profesorze, gratuluję otrzymania Królewskiego Orderu św. Stanisława Biskupa Męczennika.

Prof. Mirosław Matyja: Dziękuje Panie Redaktorze za gratulacje. Otrzymanie Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Św. Stanislawa Biskupa Meczennika za zaslugi na polu nauki to rzeczywiście wielki honor dla mnie. Ale dla przypomnienia....

Order Świętego Stanisława to historyczny polski order nadawany w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim. Order Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika ustanowiony został w 1765 r. przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który został jego pierwszym Wielkim Mistrzem. Order zajmował drugie miejsce w hierarchii polskich orderów, po Orderze Orła Białego, a przed ustanowionym w 1792 r. Orderem Virtuti Militari. Nadawany był corocznie 8 maja, podczas uroczystości ku czci św. Stanisława w kościele św. Krzyża w Warszawie. Jego otrzymanie miało być zachętą do dalszej służby publicznej, z perspektywą otrzymania wyższego odznaczenia. Od 1831 roku istniał jako odznaczenie rosyjskie. Dzieje orderu zostały przerwane III rozbiorem Polski, kiedy wszystkie trzy polskie ordery uległy likwidacji wraz z całym państwem.

W 1809 r. monarcha Księstwa Warszawskiego Fryderyk August I, wznowił order pod nową nazwą, jako Order Świętego Stanisława.  Po utworzeniu Królestwa Polskiego, juz w 1815 r. order został wprowadzony ponownie jako Order Polski Świętego Stanisława. Wielkimi mistrzami byli odtąd carowie rosyjscy z dynastii Romanowów, noszący też tytuł Króla Polski (Aleksander I i Mikołaj I). Od 1831 r. order włączony został do znaków zaszczytnych Cesarstwa Rosyjskiego jako Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława. Po 1918 r. nie został restytuowany przez władze II Rzeczypospolitej z powodu jego zruszczenia i degradacji.

Pierwszą próbą stworzenia nowego orderu św. Stanisława, stał się utworzony około 1950 r. we Włoszech Ordine di St.Stanislao, na którego czele miał stać książę Golicyn. W 1979 r. nieuznawany przez większość emigracji polskiej za Prezydenta Polski na wychodźstwie, Juliusz Nowina-Sokolnicki, wydał dekret 9 czerwca 1979 r., przywracający Order św. Stanisława. Po odzyskaniu przez Polskę suwerenności, Juliusz Nowina-Sokolnicki swoim dekretem z 15 września 1990 r. wyłączył order z listy polskich odznaczeń państwowych i przekształcił go w Niezależny Order Św. Stanisława, który funkcjonuje po dzien dzisiejszy. Obecnie siedziba konfraterni Orderu jest miasto Poznań, a Order przyznawany jest w Bazylice Św. Piotra i Pawla w tym miescie – w najstarszej polskiej katedrze.Osobiscie miałem przyjemnośc i godnosc odebrac Krzyż Komandorski z Gwiazdą Królewskiego Orderu Św. St. Biskupa Męczennika w Złotej Kaplicy w poznanskiej bazylice – przy sarkofagach Mieszka I i Bolesława Chrobrego. To jeszcze bardziej podniosło rangę tego wydarzenia.